Dan zit je samen in de auto onderweg naar Leuven. Dan duurt anderhalf uur rijden opeens heel erg lang. Al anderhalve dag in spanning en er gaat van alles door je hoofd. Je bent op het ergste voorbereid en je weet niet wat er gaat gebeuren. Gelukkig werden we in UZ goed opgevangen door baliemedewerkers en naar de juiste afdeling begeleid. We moesten naar het verloskwartier, omdat de Prof. daar aan het werk was. Daar hebben we gelukkig niet lang moeten wachten, een assistent Dr. is begonnen met het echo-onderzoek. Elk orgaantje, lichaamsdeel werd bekeken of gemeten. Wat later kwam de Prof. dan de Doppler-metingen doen en het vruchtwater bekijken. Ze kon ons gelukkig wat gerust stellen, ze kon bijna 3 cm vruchtwater meten. Dit had ze de afgelopen weken ook steeds gehad, dus dat was goed nieuws.
We zijn in Leuven wel wat meer te weten gekomen over onze situatie. Namelijk dat de placenta heel oneerlijk verdeeld is tussen de 2. De grootste heeft meer dan driekwart van de placenta en de kleinste dus maar een klein deel. Dit verklaart dus onder andere het groeiverschil samen met het intermittent block. Ook kunnen ze ons vertellen dat er onderling in de placenta grote verbindingen zitten tussen het deel van de grote baby en het deel van de kleine baby. Dit is waardoor de kleinste baby eigenlijk kan leven en genoeg voeding krijgt.
Ook vertelde ze ook wat de occlusie van de navelstreng inhoudt. Ze sluiten dan de navelstreng van de kleinste baby af om de grootste baby meer overlevingskansen te geven, zo’n 70% kans om een ”normale” zwangerschap tot 36 weken te kunnen volbrengen met minder kans op complicaties bij de geboorte. En ze schat de kans in op 80% dat we 32 weken halen met 2 baby’s. Wel heb je dan meer kans op complicaties na de geboorte, dat is toch iets waar je rekening mee moet houden. Ze zei ook dat we al een beetje blij mochten zijn dat we zover gekomen waren, de meeste mensen zijn hun kindjes in deze situatie al voor 24 weken kwijt.
Ze vertelden ons ook dat er een nieuwe studie komt naar onder andere dit type tweelingen. En ze hebben ons gevraagd of we hieraan mee willen werken. Het enige wat we hiervoor moeten doen is onze placenta na de geboorte op laten sturen naar Leuven. Dan kunnen ze gaan onderzoeken welk deel van de placenta voor welke baby is geweest en welke verbindingen er in de placenta aanwezig zijn. In 2020 zullen de resultaten van de totale studie waarschijnlijk pas bekend zijn.
Tags: monochoriale diamniotische tweeling